Generale repetitie A Touch of Gold
“Komt Sanne Wevers ook?” vraagt Dunya opgewonden als ze
leest wat er op het blad met Stadspasaanbiedingen staat. Ik knik. “Ja, dat
staat erbij. Net als Epke Zonderland!” Daar hoeft ze niet over na te denken. Ze
wil er naar toe. Het is een geweldige aanbieding van de Amsterdamse Stadspas. Een
groot sportspektakel met allerlei internationale turnhelden in de Ziggo Dome.
Wij mogen gratis naar de generale repetitie van A Touch of Gold.
De grote muziekshow
De show wordt geopend door Romy Monteiro. Dunya ziet het
meteen. Ze kent haar van een aantal Zapp-programma’s, zoals de Grote Muziekshow
die ze presenteert met Buddy Vedder. Dat doet ze wel goed en dat ze kan zingen
laat ze ook horen. Hier ook trouwens! We genieten vanaf het eerste moment. Vooraf
wordt verteld dat de generale repetitie altijd zonder publiek is. Dat is
vandaag voor het eerst anders. Lijkt me ook best spannend voor de sporters en
artiesten trouwens.
Het beweegplein
Er volgen optredens van uiteenlopende sporters. We zien acrobatiek,
dans, de evenwichtsbalk, trampolines, de lange mat en kijken onze ogen uit.
Voorafgaand aan de show mochten kinderen zelf sporten op het beweegplein. Dunya
heeft wat handstanden uitgeprobeerd, spijkerbroek gehangen en ze heeft in een
wiel gestaan en rondgereden. Dus over de kop. Waanzinnig! Daarna snel naar de
show, want die begon al bijna. De tijd is te kort. Tijdens de show zitten we
ademloos te kijken naar al die fantastische acts. Ik geniet ook van Dunya’s
gezicht. Als ze een foto wil maken van het sportterrein klimt ze over de
stoelen heen om een rij achter ons er weer bovenop te klimmen. Ik hou haar, en
in gedachten mijn hart, goed vast maar het gaat natuurlijk helemaal goed. De
jongens die achter ons zitten en een foto van ons samen maken, zeggen dat ze
ook wel mee kan doen met de show.
You are gold
Dunya is vooral onder de indruk van het openingslied dat
gezongen wordt door Romy Monteiro: “You’re gold”. Achteraf zoekt ze op YouTube,
maar de versie van Romy is nergens te vinden tot haar teleurstelling. Er zijn turn-artiesten
uit Wit Rusland, Oekraïne, Nederland, Oostenrijk, Liverpool en de rest ben ik
een beetje vergeten. De mooiste act vindt Dunya die van Sanne en Lieke Wevers,
samen op de evenwichtsbalk. Ik vind de act van de Nederlandse ploeg sowieso erg
leuk. De meiden in witte jurkjes en de jongens stoer. Alsof ze het tegen elkaar
op moeten nemen. De meiden kijken ook uitdagend naar de jongens van “Kom maar
op!”.
Epke Zonderland
Alles zit in de show. Acrobaten, touwtje springen, breakdance,
brug met ongelijke leggers, evenwichtsbalk, trampoline springen, de lange mat,
salto’s en ga maar door. Het is een fantastische belevenis, waar we geen genoeg
van krijgen. Als om half tien de finale is en de artiesten daarna allemaal
verdwijnen is Dunya teleurgesteld. Ze vindt het jammer dat het is afgelopen. Ik
heb haast. “Kom op, snel, we gaan. Anders komen we in de massa terecht en het
is al laat!” Ik bots bijna tegen Sanne en Lieke Wevers op als ik van de tribune
kom en als ik Dunya teruggevonden heb zien we Epke Zonderland. “Snel, ga er
naar toe, dan maak ik een foto!” spoor ik haar aan. Helaas is Sanne nergens
meer te bekennen en als ik de jassen ga halen is ook Dunya verdwenen. Op zoek
naar Sanne, tevergeefs.
Handtekeningen
Als ze weer opduikt is ze een beetje teleurgesteld, maar bij
de uitgang krijgt ze een flyer met handtekeningen van alle artiesten. “Staat Sanne
er ook op?” vraagt ze voor de zekerheid. “Jazeker!” zegt een medewerker van A
Touch of Gold die net aan komt lopen. “Kijk hier staat Sanne en daar staat Lieke!”
Dunya lacht naar me. “Toch een beetje tevreden?” vraag ik. “Ja!” antwoordt ze.
We lopen naar de metro en zijn heel laat thuis. We liggen nog later in bed en
maken plannen voor de rest van de vakantie. De Stadspas-aanbiedingen zijn erg
leuk en de twee weken zijn zo om. De volgende dag bel ik Circus Zanzara en
bestel kaarten voor volgende week. Ook regelen we ons logeerfeestje voor oud en
nieuw. Inclusief shoppen.
Schaatsen
De volgende dag zijn we afgepeigerd. Het was heel laat-of
vroeg-toen we in bed lagen en ik heb erg slecht geslapen. Geen puf om nog naar
Noord te fietsen door de natte sneeuw en we besluiten dan maar boodschappen te
doen. We kijken schaatsen, het Olympische Kwalificatie Toernooi. “Jammer dat er
gister geen schaatsen was bij A Touch of Gold” verzucht Dunya. “Ik wilde dat ik
zo goed was als Sven Kramer. Als we in januari in het Olympisch Stadion gaan
schaatsen zou ik het dan heel goed kunnen.”
Weerstand opbouwen
Zo blijven er altijd wensen over. Maar we hebben genoten van
A Touch of Gold. “Ik wil morgen weer!” zegt Dunya. Ik denk er iets anders over.
Het was een mooie ervaring en volgend jaar wil ik wel weer, maar morgen lekker
op tijd naar bed. Ze straalde vandaag toen ze haar favoriet Sanne Wevers zag
optreden. In haar ogen zag ik een vleugje goud. Wat word ik toch gelukkig van
zulke momenten. En wat ben ik gelukkig met mijn meisje. Wat bof ik toch dat ik
zoveel leuke dingen met haar mag doen. De rest van de vakantie gaan we door met
genieten, maar proberen we ook een beetje uit te rusten. Ik moet energie opdoen
voor mijn werk. Dunya moet weerstand opbouwen om haar verkoudheid eindelijk
eens te boven te komen. Dus genieten blijven we doen, maar uitstapjes met mate.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten