Bedankt, Merci en dag meester Ruud!

Meester Ruud neemt afscheid van onze school. Hij heeft goed werk gedaan en nu is het tijd voor een nieuw tijdperk met juf Elize. 

Welkomstcomité
“Heb je de brief gelezen?” is het eerste wat de juf me vraagt als ik de school binnenloop. Ik graaf in mijn geheugen. Wat kan ze bedoelen? “Dat er een nieuwe directrice is!” zegt ze. Ik weet van niks. Geschrokken vraag ik of Ruud dan ook al afscheid neemt. Ze knikt. “Hij is er nog twee weken” vertelt ze. “Jammer” zucht ik. “Daarom stonden Ruud en Elize ook samen bij de deur!” legt ze uit. “Wordt Elize de nieuwe directrice?” vraag ik lachend. “Ja!” zegt ze. “Oh echt?" vraag ik verbaasd. "Ik maakte een grapje, maar dat vind ik wel erg leuk!" Het verbaasde me ook al dat zowel Ruud als Elize handjes stonden te schudden bij de ingang. Normaal staat er hooguit één persoon en krijgen alleen de kinderen een hand. Nu werden ook de ouders begroet en meteen door twee personen! Elize heeft met een collega het onderwijsconcept bedacht, 'Onze Amsterdamse school', dat nu op onze school wordt uitgevoerd. Ze loopt het hele schooljaar al rond en ik vond haar ook wel een uitstraling hebben dat ik weleens dacht: "Kan ik niet gewoon bij haar terecht met vragen?". Maar ik deed het niet, want daar was zij niet voor, dacht ik. Nu dus alsnog en dat is alleen maar positief.

Onrust op school
Meester Ruud begon als interim-directeur van Dunya’s school direct na de zomervakantie. Er was onrust onder de ouders en de geluiden van onvrede bereikten ook steeds vaker en waarschijnlijk heftiger het bestuur waardoor duidelijk werd dat er iets moest gebeuren op school. Juf Corina, tot dat moment de directrice, koos ervoor om op een andere school te gaan werken. Na bijna vier jaar leek het haar beter om haar taken aan iemand anders over te dragen. De kritiek van ouders werd steeds feller en de werkdruk hoger. Er was al een tijdje geen IB-er meer, waardoor ook de zorgtaken bij haar terecht kwamen. Door al die onrust vond ik ook wel dat er iets moest veranderen, ook al was ik zelf niet zo ontevreden.Wel vind ik het dit jaar beter gaan op school. Ook het bestuur heeft gemerkt dat er een investering nodig is in de school. Met alleen goede wil en inzet kom je er niet, dus is er nu meer geld beschikbaar. Daardoor kan er meer gedaan worden.

Luisterend oor
Behalve daadkracht en meer financiële middelen, had meester Ruud ook een luisterend oor voor mensen. Voor medewerkers en voor ouders. Ik vond dat wel heel fijn. Als actief lid van de Ouderraad op dat moment, kon ik bij hem terecht met ideeën en vragen. Ook als ik me zorgen maakte over kinderen op school, hoorde hij me rustig aan en pakte het op. “Ik ga het meteen bespreken!” zei hij toen ik bij hem kwam met zorgen over een leerling. Ook zei hij bij ons eerste gesprek al dat hij dingen in de gaten ging houden die ik aangaf en dat als er incidenten waren met ouders hij dat meteen wilde weten. Hij durfde ook mensen aan te spreken. Klant is koning, hartstikke goed, maar er zijn ook voor klanten grenzen. En die werden duidelijk gesteld. Dat gaf ook meer rust.

Onderwijsconcept
En dan hoor ik op een maandagochtend ineens dat er een nieuwe directrice is aangenomen. De laatste werkdagen van meester Ruud zijn aangebroken op onze school. De brief heb ik niet ontvangen, dus voor mij is het een enorme verrassing. Juf Elize loopt al een tijd bij ons op school rond. Ze heeft een onderwijsconcept bedacht en dat op school opgestart. Nu wordt ze directeur. Tjonge, wat een verrassing. Weer een directrice: jong, fris, enthousiast, kortom: met uitstraling. Dat is al een heel goed begin.Dunya reageert precies hetzelfde. Als meester Ruud de klassen rondgaat met juf Elize om te vertellen wie de nieuwe directeur is, wordt Dunya een beetje verdrietig. "Ik dacht: 'Oh nee!' want ik vind het jammer dat meester Ruud weggaat!" vertelt ze. "Maar toen zei hij dat juf Elize de nieuwe directeur is en toen werd ik helemaal blij, want dat vind ik heel erg leuk!" Grappig dat ze precies hetzelfde dacht als ik. Voor de buitenwereld is het denk ik ook alleen maar goed dat er een 'gewone' directeur zit en geen interim. Het geeft de school dat extra stukje glans dat het nodig heeft om nieuwe ouders en kinderen aan te trekken.

Nieuwe woonwijk
Er gaat een hoop gebeuren op school de komende jaren. We maken er nog twee jaar van mee, dus de meeste veranderingen zien we vanaf de zijlijn. Maar ook rondom de school gaat een boel veranderen. De nieuwe tunnel is bijna klaar. Dan komt er een park om de school. Het bouwterrein maakt langzamerhand plaats voor een splinternieuwe nieuwe woonwijk met ongetwijfeld een heleboel kinderen die de weg naar onze Wereldschool weten te vinden. Zoals op elke school is er wel eens iets aan de hand, maar daar word je als school ook sterker en bewuster van. Ik heb het altijd een leuke school gevonden en ik geloof dat anderen dat ook gaan merken. Een kijkje in de school levert al veel informatie op. Er wordt hard gewerkt en dat is ook te merken aan de Cito resultaten van groep acht. Ik ben blij dat mijn vertrouwen in deze school bevestigd wordt. Maar het belangrijkste is dat Dunya altijd met plezier naar school gaat. Er wordt goed onderwijs gegeven op school en het is fijn om daar als moeder een bijdrage aan te leveren.

Afscheid nemen
Meester Ruud was er tijdelijk, dat wisten we van te voren. “Zo jammer voor meester Ruud dat hij weg moet” zucht Dunya. Ik lach. “Lieverd, dat hoort bij zijn werk. Hij kiest ervoor om elke keer een tijdje directeur te zijn op scholen waar het even niet zo goed gaat. Nu het op jouw school weer goed gaat, kan hij weer iets anders gaan doen!” Maar voor ons is het natuurlijk, zoals altijd, wel wat dubbel. Afscheid nemen is altijd lastig. Ik sluit me nu een beetje af voor dat gevoel. Al die emoties, soms moet ik die gewoon streng toespreken. Het was leuk, maar nu scheiden onze wegen. Hij gaat deels met pensioen en wij krijgen er een leuke directrice voor terug. Prima deal lijkt mij. Zelf is hij er ook nuchter onder: “Afscheid nemen bestaat niet. We komen elkaar vast wel weer tegen!” schrijft hij in de nieuwsbrief. Wij nemen ook geen afscheid maar zeggen gedag. Met een grote doos Merci en een kaartje waarop ik heb geschreven dat ik zijn inzet erg heb gewaardeerd.

Ouderraad
Er komt geen groots afscheid van meester Ruud. De Ouderraad doet nog wel iets, maar ik ben aan het werk dus kan er niet bij zijn. Bovendien steekt het bij mij dat we dat niet hebben gedaan voor juf Corina die toch bijna vier jaar directeur was en wel bij iemand die zich acht maanden heeft ingezet op school. Dus ik doe dit op mijn eigen manier. Hij heeft goed werk gedaan op onze Wereldschool en nu gaan we verder de wereld in op eigen kracht. Merci en dank je wel meester Ruud! Het ga je goed met al je werk en hobby’s die je overhoudt!