“AU, AU, AU!” gilt Dunya opeens en grijpt naar haar oor. Ze werd
opeens wakker, was onrustig, beetje huilerig. Ik aaide over haar hoofd en ze
leek weer in slaap te vallen, maar na de derde keer vraag ik of ze zich niet
lekker voelt. “Jawel, maar mijn neus zit dicht!” zegt Dunya. Ze is zo verkouden
en dat is ook duidelijk te horen. Haar neusje is rood van de tissues. Maar dan
ineens komt vanuit het niets, die oorpijn. Ze huilt. Natuurlijk huilt ze.
Oorpijn is vreselijk. Ik vraag me één seconde af wat ik kan doen. Ik beloof dat
ik morgen een neusspray ga halen en denk dan meteen aan paracetamol. “Ik haal
een tabletje voor je, dat moet je dan opeten oké?” Tot mijn opluchting knikt
ze. “Eentje” zegt ze voor de zekerheid.
kinderparacetamol
Ik ben net thuis want het was mijn kooravond. Even zitten
kletsen met de oppas, daarna afscheid genomen en nu zit ik naast Dunya’s bed. Ik
hoor de voetstappen van de oppas nog op de trap. Gelukkig was ik op tijd thuis.
Als ik met een tabletje kinderparacetamol aankom huilt ze nog steeds. Ik aai
over haar hoofd. Een nieuwe aanval van oorpijn volgt. Ik slik. Kon ik die pijn
maar van haar overnemen. Wat vreselijk om haar zo te zien. “Ik kan niet stoppen
met huilen!” zegt ze. “Het geeft niet lieverd. Oorpijn is heel naar, natuurlijk
moet je huilen! Maar je moet toch een tabletje opeten, anders gaat de oorpijn
niet weg….” Ze haalt diep adem en eet het tabletje snel op.
Zware
nacht
Ik stop Dunya in mijn bed, ga mijn tanden poetsen en ren af en toe
heen en weer als ze weer pijn heeft. Daarna is het over. De paracetamol doet
zijn werk. Ze valt snel in slaap, al wordt ze af en toe wakker en begint
gezellig te kletsen. Ik heb de wekker uitgezet. Ik ga er vanuit dat ze nog wel
een paar keer wakker wordt met pijn en dat het een zware nacht wordt. Tegen de
ochtend mag ze dan een nieuwe pijnstiller. Om een uur of acht bel ik de school
wel dat Dunya niet komt. Maar als ze de volgende ochtend wakker wordt is er
niks meer aan de hand. Ze gaat vrolijk naar school en ook de juf geeft eind van
de dag aan dat er niks bijzonders was met Dunya. Ik blijf nog wel even op mijn
hoede, maar behalve de verkoudheid is er niks meer aan de hand.
neusspray
Bij de apotheek heb ik een neusspray gehaald. Nadat ik de
situatie had uitgelegd knikte de assistente goedkeurend. “Dat is heel
verstandig. Drie keer per dag en niet langer dan een week!” Wanneer ik Dunya
voor de tweede keer haar neusspray wil geven spartelt ze tegen. “Nee, dat voelt
niet leuk! Ik wil niet!” zegt ze. “Ik weet dat het niet fijn is, maar het moet
toch, dan word je beter…” leg ik uit. Ze reageert niet. “Weet je nog van het
verhaal van Tippeltje de Mier en de Rappende Kameleon?” vraag ik aan Dunya. Ze
draait haar hoofd weer naar me toe. “Ja, die was zijn stem kwijt” knikt ze. “En
toen kreeg hij van de bosheks een heel vies drankje, weet je dat nog?” Ja, dat
weet ze ook nog. “Wat gebeurde er toen?” vraag ik. “Hij kreeg zijn stem weer
terug” Dunya gaat rechtop zitten. Ze wil
toch maar een neusspray, want: “dan word
ik ook weer beter!” Zo gaat het nu drie
keer per dag. Het wordt een terugkerend ritueel. “Weet je nog van de Rappende
Kameleon? Die wilde ook geen vies drankje, maar het hielp wel!”
Buis van
eustachius
Ook de oorpijn is verdwenen. Ik had verwacht dat ze een loopoor
zou krijgen of in elk geval nog een paar keer oorpijn. Maar gelukkig blijft het
daarna rustig. De verkoudheid is nog lang niet over en dus is de neusspray wel
goed. Zodra de buis van eustachius verstopt raakt, zal de oorpijn terugkomen.
Dat voorkomen we door trouw te sprayen. De
zwemles slaan we voor de zekerheid een keertje over. In plaats daarvan gaan we,
met capuchon op, naar de intocht van Sinterklaas. Tissues bij de hand en ook
smeren met vaseline. Het is even wennen aan de winter en de wisselingen in
temperatuur. Griep zal ze niet krijgen, want ze heeft een griepprik gehad.
Mocht ze toch ziek worden, dan zal het meevallen en wordt ze hopelijk niet meer
benauwd. De neusspray is geen probleem meer. De Rappende Kameleon doet
wonderen!
Nieuwsgierig naar de verhalen van Tippeltje de Mier? Ga dan naar
de site van Yvonne Tempelaar.