maandag 23 januari 2012

"Mijn moeder is jarig!"


“Mama, ik heb geen cadeautje voor jou gekocht!” klinkt een ongerust stemmetje om 6.20u uit de hoek van de slaapkamer. Ik ben te laat naar bed gegaan. Kan er de laatste tijd moeilijk toe komen om te gaan slapen. Zit liever nog een poosje in de woonkamer, te denken. Niet piekeren hoor, denken. Mogelijkheden bekijken. Nadenken over dingen die gebeurd zijn. Ik twijfel niet. Gek genoeg. Ik weet zeker dat ik de juiste keuze maak. De afgelopen vier jaar heb ik alles gegeven voor het kinderdagverblijf. Dat deed ik ook voor mezelf. Omdat ik het fijn vond om veel te geven. Omdat ik denk dat het goed is om ergens voor te gaan. Omdat ik de dingen niet half wil doen. Het is goed dat ik dat heb gedaan. Alleen nu is het op. Ik wil iets anders. Dus die keuze is goed. Ik moet alleen wel bedenken hoe straks verder. En dat is een moeilijke vraag.

Het valt dus niet mee om wakker te worden op mijn verjaardag. Dunya is zoals altijd heel vroeg. Ik zeg dat we nog even gaan slapen, maar weet dat het tevergeefse moeite is. Dat lukt toch niet. Ze is wakker. Ze moet plassen, dus ik moet er wel uit. Ik moet het licht aandoen. Daar kan ze niet bij. Kreunend kom ik overeind. Dunya zit er wel mee in haar maag. Ze heeft geen cadeautje gekocht. Gisteravond zei ze het al, dat ze mij dan wel een ballon zou geven, zodat ik toch iets had. Ik zei dat het allemaal wel goed zou komen, maar ze bleef zeggen dat ze de weg niet wist naar de winkel en dat ze geen cadeautje had. Gister mocht ze de klassen rond. Ik had soesjes gekocht voor de meesters en juffen want ik ben leesmoeder en doe ook andere dingen op school, dus ik voel me ook een beetje collega. De juf zegt meteen dat Dunya dan mooi de klassen rond kan gaan. Daar had ik niet eens aan gedacht. Iedereen blij dus! ’s Middags vertelt de juf dat Dunya in elke klas had geroepen: “Mijn moeder is jarig!!!!” . Ik had er graag bij willen zijn. Maar ook zonder dat ik erbij was zie ik dat stralende snoetje voor me. Daar is weinig fantasie voor nodig.

Als we terugkomen in de slaapkamer ziet ze ineens een heel groot cadeau liggen en zegt: “WOW! Die is groot!” . De opluchting is voelbaar. Ik krijg het grote cadeau op mijn bed en zij kan niet wachten tot ik het open heb, dus scheurt ze het zelf maar open. Er komt een prachtige tas uit. Geweldig mooi, voor in de trein, als we een nachtje gaan logeren in Eindhoven bijvoorbeeld. Dan heb ik misschien niet meer zoveel tassen nodig. Goed idee. Ik ben er erg blij mee. Dunya ook. Die bekijkt m aan alle kanten en ontdekt allerlei vakjes. En even later gelooft ze ook gewoon dat ze die zelf gekocht heeft. “Midden in de nacht!” zegt ze. Volgend jaar gaat me dat niet meer lukken, dus moet ik echt de hulp inroepen van iemand anders. Hier trapt ze volgend jaar niet meer in.

Dan is het haasten, rennen, vliegen, want ze moet naar zwemles. Daar blijven we natuurlijk langer hangen dan goed voor ons is en dus zijn we een half uurtje thuis en moeten we weer weg: naar jazz-dance. Ik twijfel nog steeds of ik er goed aan doe, zo’n drukke zaterdag. Maar ze wil zo graag. En ze geniet er zo van. Dus we fietsen elke zaterdag maar heen en weer voorlopig. Binnenkort gaan ze oefenen voor een voorstelling. Dat wordt vast ook heel leuk!
Op zondag gaan we naar De Nieuwe Liefde. Dunya gaat nu altijd mee en verheugt zich er elke week op om Jesse, Ilana en Rosa te zien. Deze zondag gaat het goed met weggaan. Ze weet dat we op moeten schieten want we gaan straks mijn verjaardag vieren. Ze heeft wat moeite met afscheid nemen van Rosa, maar uiteindelijk gaat ze dan toch mee.

Mijn ouders hebben deze week een vakantiehuisje in Volendam en daar gaan we mijn feestje geven. Lekker gourmetten. Dunya vindt het superleuk dat ze weer cadeautjes mag uitdelen. Het laatste cadeautje is voor haar. Daar zit playmobil in. Altijd leuk. Ik krijg zoveel leuke en handige cadeaus! Van allerlei mensen krijg ik cadeaukaarten. Zo heb ik de mogelijkheid om eens wat leuke dingen voor mezelf te kopen. Super!
Als Dunya op maandag uit school komt zijn “de vlaggen” weg. De slingers zijn opgeborgen, want het feest is voorbij. Dunya vindt dat helemaal niet leuk. De vlaggen moeten blijven hangen. Helaas. In de zomer is zij jarig en dan hangen we alles weer op. Nu is het mooi geweest. Het is niet altijd feest!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Op zoek naar een eigen identiteit

De geboorte van Dunya's zusje wordt gevierd  met beschuit met muisjes op school. Inschrijven middelbare school “U kom...